’t Schrijverke november-december

Dag beste jongens uit de Hoge Noorderkempen

Wie had ooit durven dromen dat ik deze brief zou schrijven terwijl buiten de musjes nog vrolijk tjirpen en de zon nog volop schijnt? Je zou met recht en reden mogen denken dat de sneeuw al begint te vallen en het verkeer weer in het honderd loopt. Maar dat leidt natuurlijk tot files, problemen en ellende: de bussen rijden dan bijvoorbeeld ook niet meer. Wat betreft die bussen: luister even naar een ongelooflijk verhaal dat ik tijdens een turbulent ritje met de bus meemaakte.

Op een prachtig zomers dagje stapte ik al fluitend de bus op en werd ik begroet door een vriendelijke buschauffeur die me met een lach een kaartje verkocht. Ongeveer vier haltes later stapte er een beer van een vent op, een ware woesteling, een kleerkast die met een verveelde blik naar de buschauffeur keek. Vanzelfsprekend had de man geen geld voor een buskaartje. Vanaf toen zou ik hem de Vieze Kroepper noemen. Vervolgens begon Vieze Kroepper met alle mogelijke lelijke woorden, vervelende opmerkingen en luidkeelse vloeken (die niet voor Knapenoortjes bestemd zijn) zijn ongenoegen te uiten. Al de passagiers begonnen ongemakkelijk heen en weer te schuifelen en durfden hun mond niet open te trekken.

Iedereen, behalve één man. Deze man, deze doordeweekse, alledaagse held durfde de Vieze Kroepper te trotseren. Beheerst zei hij: “Wees eens kalm, meneer. Deze man doet ook maar zijn job, hij kan er ook niks aan doen dat u niet kunt betalen.” Langzaamaan zag ik de Vieze Kroepper denken. Toen zette hij de aanval in. “Wat zeg jij nu? Wil je vechten, kleine? Kom dan maar, dan vechten we het hier en nu uit!” Prachtige woorden natuurlijk, maar niet zo prachtig als die van zijn uitdager: “ Ok, dat doen we. Uit de bus, jij en ik.”

Vieze Kroepper wist niet wat hij hoorde. Je zag hem beetje bij beetje de informatie verwerken die hij zojuist te horen had gekregen. Zijn Euro viel. Hij werd middeleeuws kwaad, hij werd zo rood als een tomaat en zijn ogen schoten vuur. Hij trok zijn jasje uit, blaakte een onverstaanbare oerkreet en was klaar voor het gevecht van zijn leven. Hij stapte uit bus, klaar voor de strijd. Ik hield mijn adem in, net als heel de bus.

Kalmer dan een pater die een slaappilletje genomen heeft, stapte onze held op zijn dooie gemak naar de buschauffeur en zei: “Doe de deur maar dicht vriend”, en HIJ STAPTE DOODLEUK TERUG NAAR ZIJN PLAATS. De buschauffeur deed de deur dicht, startte zijn motor en reed weg. De hele bus ONTPLOFTE. Mensen klapten in de handen, ze vierden feest, ik zwaaide met een brede lach naar Viezze Kroepper en ik ben vrij zeker van dat ik mensen elkaar een knuffel zag geven.

En onze held? Die stapte met een gerust gemoed de volgende halte af, met een bescheiden glimlachje op het gezicht.

Let goed op: Deze maanden staat er heel wat op het programma. De kienavond (kaarten verkopen, allemaal komen en je familie en vrienden meenemen), de Sint-Maarten (allemaal komen, veel chocomelk drinken, de bommetjes thuislaten) en Sinterklaas. De Knapenleiding hoopt jullie allemaal wekelijks op de activiteit te zien.